در یك مطالعه علمی عنوان شد؛
گردشگری و بهره ای که می تواند از ایجاد صلح ببرد
به گزارش سفرگو، مطالعه تأثیر گردشگری در صلح نشان می دهد؛ گردشگری ضرورتاً در صلح مشارکت نمی کند، ولی دارای پتانسیل زیادی برای انجام این امر از طریق های مختلف است.
خبرگزاری مهر _ گروه جامعه؛ گردشگری دارای پتانسیل اثرگذاری بر روابط بین الملل و ابزاری برای ترویج صلح در جهان است. گردشگری نه تنها از صلح بهره می برد، بلکه خود نیرویی حیاتی برای توسعه صلح در میان ملت هاست. حمید ضرغام بروجنی و افروز خسروانی دهکردی در مقاله ای با عنوان اثرات توسعه گردشگری بر شاخص های صلح جهانی به این سوالات پاسخ داده اند. در این مقاله و گزارش پرسش شده که آیا با عنایت به پتانسیل های موجود در گردشگری میتوان آنرا عاملی برای برقراری صلح دانست؟ پاسخ این پرسش هنوز در مرحله نظری است و داده های تجربی ناچیزی برای تأیید آن وجود دارد. یکی از علل این کمبود اطالعات، کیفی بودن پدیده های اجتماعی است. پیش ازاین سابقه مطالعات انجام شده در زمینه گردشگری به ۳۰ سال قبل برمی گردد. در کنفرانس امنیت و همکاری در اروپا در سال ۱۳۵۲ با چارچوبی مشخص به گردشگری به مثابه وسلیه ای برای توسعه صلح نگاه شد. در کنفرانس گردشگری سال ۱۳۵۹ در مانیل هم گردشگری بعنوان نیروی حیاتی برای صلح جهانی شناخته شد. در این خصوص مؤسسه بین المللی صلح از راه گردشگری در سال ۱۳۶۶ تأسیس شد و نخستین کنفرانس را که به صورت مستقیم در ارتباط با این مورد بود در ونکوور برگزار کرد.
همینطور علاوه بر این، سازمان جهانی گردشگری، در باب اهمیت گردشگری برای صلح، گردشگری را نیرویی پرقدرت برای بهبود روابط و تفاهم بین الملل و مشارکت در صلح در بین همه ملت های جهان معرفی نمود. اغلب محققین تصدیق می کنند که گردشگری از نظر محیطی، اقتصادی اجتماعی و نتایج سیاسی بسیار حائز اهمیت می باشد. صلح مفهومی ذهنی و واژهای ناملموس است و نه تنها به صلح و آشتی در میان ملت ها، بلکه به برقراری صلح میان گروه ها یا جوامع، افراد و انسان ها و طبیعت اشاره می کند. جان گالتانگ این دیدگاه را توسعه داده و صلح را به دو بخش تقسیم کرده است: صلح منفی و صلح مثبت. صلح منفی شرایطی است که درگیری فیزیکی وجود ندارد، ولی امکان دارد دشمنی و خصومت بین گروه ها و احزاب وجود داشته باشد. صلح مثبت به شرایطی گفته می شود که دولتها برای رسیدن به مزایای متقابل، همکاری می کنند؛ و بر وجود هماهنگی، تساوی و عدالت در درون جوامع تاکید می شود. صلح مثبت با ۸ عنوان نبود خشونت ساختاری هم تعریف می شود موفورث اعتقاد دارد که گردشگری تا حد زیادی تحت تاثیر جنگ، تروریسم و آشوب قرار دارد، ولی درکوتاه مدت گردشگرها اغلب به رویدادهای مخاطرهآمیز واکنش نشان می دهند و به سادگی مقصد خویش را در صورت نبود آرامش تغییر می دهند. گردشگری ضرورتاً در صلح مشارکت نمی کند، ولی دارای پتانسیل زیادی برای انجام این امر از راههای مختلف است. گردشگری دری است به سمت جهان، ابزاری برای دیپلماسی عمومی و توسعه بین الملل و پاسخ قدرتمندی برای چالشهای جهانی و تروریسم است. گردشگری، پیام آور دوستی و تفاهم بین مردمان جوامع مختلف است و باعث پیوند آنان با یکدیگر می شود. گردشگری توانایی ظاهر شدن به مثابه ابزاری برای صلح جهانی را دارد. مطالعه اثر گردشگری بر شاخصهای صلح جهانی نشان داده است که گردشگری می تواند در حوزه سیاسی منجر به بهبود روابط بین الملل، کاهش و افزایش تنش و جنگ در کشورها، افزایش همکاری با کشورهای همسایه، وقوع عملیات تروریستی، وقوع جرم در جامعه، ایجاد بستری برای توسعه دموکراسی شود. در حوزه اجتماعی و فرهنگی هم باعث ایجاد فرهنگ صلح و آشتی، همدلی بین ملت ها و ارتقای سطح آموزش خواهد شد. اما پیامد آن در حوزه اقتصادی نیز، افزایش تولید ناخالص داخلی، جذب سرمایه خارجی، کاهش فقر و بیکاری را به دنبال دارد.
مدل پیشنهادی که برای صلح از راه گردشگری عرضه شده نشان داده است که می تواند از راه سرمایه گذاری خارجی، احترام به حقوق بشر، رابطه با کشورهای همسایه، تولید ناخالص داخلی، آموزش، وسعت اتحاد منطقه ای و برابری جنسیتی محقق شود.
منبع: سفرگو
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب