خراسان را بشناسیم،
آرامگاه ابومنصور ریابی بنایی ساده و بی آلایش واقع در روستای ریاب
به گزارش سفرگو، خراسان رضوی یک پژوهشگر و عتیقه شناس خراسانی اظهار داشت: آرامگاه ابومنصور ریابی بنایی آجری شامل یک ایوان ورودی و یک فضای مربع شکل مسقفِ چهار ایوانی با گنبدخانه در پشت ایوان است که از سمت شمال و انتهای ایوان یک درگاهی به درون بنا راه می یابد.
رجبعلی لباف خانیکی در گفت و گو با ایسنا اظهار داشت: در تمام طول تاریخ ایران همین دهات کوچک بوده اند که مردان بزرگ سیاست و علم و ادب را به شهرهای ایران تقدیم کرده اند. روستای نمونه گردشگری ریاب واقع در ۳ کیلومتری جنوب غرب شهر گناباد علاوه بر بافت معماری سنتی ارزشمند، بادگیرهای زیبا، سنت های پسندیده، غذاهای متنوع و گوارا از پیشینه و شخصیت های بزرگ و تاثیرگذاری برخوردار بوده است.
وی افزود: مرحوم سلطان حسین تابنده به ۲۵ نفر از آنها در کتاب باارزش تاریخ و جغرافیای گناباد اشاره کرده که همچون آنها ابومنصور ریابی، ابوسعید ریابی، ابوطالب ریابی، آقا بزرگ ریابی، حاج میرزا تقی ریابی، جلال الدین ریابی، حاج میرزا حسن ریابی، زین العابدین ریابی، عبدالجواد ریابی، عبدالحسین ریابی، عبدالرحیم ریابی، عزیزالله ریابی، علی نقی ریابی، علی نقی دوم ریابی، میرزا کاظم ریابی، آقا میرزا محمد ریابی، محمدتقی ریابی، محمدجعفر ریابی، محمدعلی ریابی، میرزا محمود ریابی، محی الدین محمد ریابی، معزالدین ریابی، نصرالله ریابی، نورالله ریابی، سید یحیی ریابی نیز هستند.
این پژوهشگر و عتیقه شناس خراسانی اشاره کرد: شاخص ترین آنها خواجه ابومنصور ریابی و برادرش ابوسعید ریابی بودند که بنا به روایت مؤلف مجالس المؤمنین «وزیران محترم صاحب جاه و مکنت بودند و رفعت ایشان از آفتاب ظاهرتر است». شهرت ابومنصور ریابی بالاتر از ابوسعید است. او یکی از وزرای طغرل سوم سلجوقی و از چنان جایگاه و شهرتی برخوردار بود که در خیلی از متون معتبر مانند بُحیره، دستورالوزراء، مجالس المؤمنین، آثارالوزراء و لغت نامه دهخدا به او و خوی و خصلت آزادمنشانه و خداپسندانه اش اشاره کرده اند که در کتاب «بُحیره» اثر نقاش استرآبادی در شرح احوال او از اخلاق پسندیده و خداترس او مواردی نوشته است.
وی عنوان کرد: ابومنصور ریابی که تمام دوران زندگی اش را با عزت و پرهیزگاری سپری کرده بود، بعد از مرگ در ریاب به خاک سپرده شد و هنوز مزارش زیارتگاه شیفتگان راستی و پاکدامنی است. شاید همان خصلت های شایسته سبب شد تا شاعری به نام بندار رازی در مدح او و برادرش ۲۷ قصیده غرل بسراید.
لباف خانیکی اشاره کرد: آرامگاه ابومنصور در حاشیه جنوبی ریاب در محوطه ای محصور واقع شده و به یُمن حضور او گورستانی بر گرد مزارش شکل گرفته است. آرامگاه ابومنصور ریابی بنایی آجری شامل یک ایوان ورودی و یک فضای مربع شکل مسقفِ چهار ایوانی یا گنبدخانه در پشت ایوان است که از سمت شمال و انتهای ایوان یک درگاهی به درون بنا راه می یابد.
وی افزود: پوشش ایوان ۳ بخشی بوسیله طاق و تویزه اجرا شده و بر دیوارها طاق نماهایی به وجود آمده است. بر نمای هر یک از پایه های ایوان یک قاب مستطیل عمودی بلند احتمالاً جهت اجرای تزئینات کاشی یا کتیبه تعبیه شده اما هیچ وقت تزئینات یا کتیبه اجرا نشده است. در درون بنا گنبدی عرقچین بر فراز فیلگوش ها و درگاهی ها استقرار یافته است. بنا در مجموع ساده و بی آلایش است و رویه دیوارها و گنبد با کاهگل اندود شده است.
این پژوهشگر و عتیقه شناس خراسانی بیان کرد: بر بدنه بیرونی بنا در سمت شرقی ۴ غرفه و در سمت غربی ۳ غرفه بر دیوار تعبیه شده که احتمالاً جهت استراحت زوار کاربرد داشته است. فضای داخلی فاقد تزئینات یا کتیبه و فقط با گچ اندود شده است. برخی مزار ابومنصور را زیارتگاه پنداشته به امامزاده ابراهیم بن موسی بن جعفر(ع) نسبت داده اند و بدیهی است که جایگاه والا و مقام معنوی ابومنصور ریابی باعث شده تا آرامگاهش به زیارتگاه تبدیل گردد.
لباف خانیکی اظهار داشت: آرامگاه ابومنصور ریابی بارها به همت خیرین مورد مرمت و حفاظت قرار گرفته و در۱۰ دی ماه ۱۳۸۱ به شماره ۶۷۳۱ در لیست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
منبع: safargoo.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب