مرمت و صیانت از آثار منقول تاریخی -فرهنگی در مازندران
سفرگو: مازندران با همت کارشناسان میراث فرهنگی مازندران، لابراتوار و کارگاه مرمت اشیای تاریخی و فرهنگی در موزه تاریخ شهر ساری درحال راه اندازی و تجهیز است، اما بخاطر اهمیت موضوع در نوروز 1404 از 130 اثر مرمت شده رونمایی گردید و در قالب نمایشگاه، برای بازدید علاقمندان و گردشگران قرار گرفت.
ابوالفضل نیکوبیان، کارشناس میراث فرهنگی پنج شنبه ۱۴ فروردین اظهار داشت: موزه تاریخ و دیرینه شناسی ساری در عمارت کلبادی در سال ۱۳۸۷ تأسیس شده و مربوط به دوره قاجاریه و در تاریخ ۹ آبان ۱۳۷۷ با شماره ثبت ۲۱۴۸ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
وی اضافه کرد: با عنایت به وجود اشیای تاریخی و فرهنگی حاصل از جستجوهای باستان شناسی، کشف و ضبط و... در مخزن موزه، لزوم حفاظت و مرمت این اشیا ضروری و در اولویت اقدامات اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی است.
کارشناس میراث فرهنگی مازندران با اعلان اینکه این آثار شامل خنجر و سر پیکان مفرغی حاصل از کاوش محوطه های تاریخی و مکشوفه، النگوهای زینتی و انگشترهای مفرغی با نگین و یا بدون نگین، توتم های آیینی و... است، اشاره کرد: قبل از هر اقدامی، مستندنگاری تمام آثار مطابق با استانداردهای بین المللی مرمت انجام شد که شامل عکاسی از تمام زوایا، لطمه شناسی و لطمه نگاری است. در مرحله لطمه شناسی مشاهده شد که سطح اشیا از رسوبات محیطی پوشیده شده که روی بخشهایی از آنها خوردگی به رنگ سبز کم رنگ قرار دارد.
وی اضافه کرد: همین طور در بعضی قسمت های فلز رنگ سبز روشن و سبز خاکستری که نخستین محصول خوردگی فعال و معرف حضور کلر بوده دیده شده است. از کاغذ PH متر برای شناسایی میزان اسیدی بودن، و حضور کلر در شیء استفاده شد. ابتدا با بهره گیری از قطره چکان قطره ای آب بر روی سطح شی ریخته شد کمی صبر شد سپس کاغذ تورنسل بر روی قسمت مرطوب گذاشته شد و پس از چند ثانیه کاغذ برداشته و نتیجه مشاهده شد که عدد شش و خاصیت اسیدی بر روی بیشتر آثار نشان داده شد.
نیکوبیان اظهار داشت: بعد از آن اقدامات مرمتی و حفاظتی متناسب با مبانی نظری مرمت بر روی اشیا شروع و در مرحله اول ابتدا شماره اموال نوشته شده روی شیء بوسیله اپلیکاتور آغشته به محلول آب مقطر و استون پاک شد. در مرحله دو پاک سازی به طور مکانیکی صورت پذیرفت که با بهره گیری از تیغ بیس توری و ابزار دندانپزشکی لایه رسوبات خاکی و محصولات خوردگی پودری برداشته شد و مقداری از رسوبات و محصولات خوردگی به عنوان نمونه در ظرف جداگانه ای برای تحلیل خوردگی و شناسایی ترکیبات قرار داده شد. از محلول ۵% STPP (سدیم تری پلی فسفات) حل شده در آب مقطر به روش ضمادگذاری در سه مرحله ۱۵ دقیقه ای بوسیله پنبه آغشته به محلول استفاده شد و بعد از آن با برس رسوبات نرم شده از سطح جدا و هر بار بعد از اتمام کار، شیء بادقت توسط آب مقطر شسته و خشک شد.
وی اشاره کرد: با توجه به این که اشیای حاضر خاصیت اسیدی داشتند، از کربنات سدیم (Na۲CO۳) محلول ۵ % در آب مقطر برای کلرزادیی آنها استفاده شد بطوریکه هر شیء به مدت بیست دقیقه کامل در محلول غوطه ور شده و بعد با آب مقطر شسته و خشک شده است. این مرحله دوبار تکرار شد که در نهایت در چند نقطه از شی PH سنجی انجام شد و PH ۷.۵ ثبت گردید.
نیکوبیان اضافه کرد: برای ممانعت از ادامه روند کارهای خوردگی و درمان بیماری برنز از محلول بازدارنده ۳ درصد BTA (بنزو تری آزول) حل شده در اتانول استفاده شد. بدین صورت که اشیاء بصورت کامل در محلول بنوز تری آزول غوطه ور شده و به مدت ۸ ساعت باقی ماند. در آخر تثبیت غائی با پارالوئید B-۷۲ با نسبت ۳ % حلال در استون با قلمو انجام شد. در این مرحله اهتمام شد که با دقت عمل تثبیت صورت بگیرد تا شاهد ایجاد درخشندگی مصتوعی حاصل از پوشش پارالویید نباشیم.
به گزارش سفرگو به نقل از روابط عمومی میراث فرهنگی مازندران، این کارشناس میراث فرهنگی، تصریح کرد: بعد از این مرحله و عکاسی مجدد از هر شیء متناسب با تصاویر قبل مرمت، گزارش مرمت برای هر اثر بصورت جداگانه تهیه و بعد از بسته بندی مناسب به مخزن منتقل شد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب